Είναι βράδυ, πηχτό σκοτάδι
μα η καρδιά
μου γρηγορεί
και στην
αγκαλιά Σου εκεί χωμένη
λέει με
δάκρυα την προσευχή.
Για φως της
έχει τη μορφή Σου
για μελωδία
τη φωνή Σου.
* * *
Ω! Τι γλυκιά αγάπη στη σιγή!
Κάτω από τα
βαθύσκια δέντρα
με το
κελαρυστό ρυάκι
εκεί, ένα,
χωμένος και χαμένος
στη δικιά
Σου αγάπη.
Εσύ - εγώ κι
εγώ - Εσύ!
* * *
Χαμένος στον ωκεανό
της
αβυσσαλέας αγάπης σου Χριστέ
τι άλλο να
θέλω ο ταπεινός;
* * *
Στον ώμο Σου ακουμπισμένος,
έξω σκοτάδι,
μέσα μου φως.
Φως, σαν
μύριοι ήλιοι λαμπεροί
Χριστέ μου
Ιησού,
η γλυκιά Σου
θεϊκή μορφή.
* * *
Είναι η άπειρη Σου ευσπλαχνία,
ή το
πολυέλεό Σου, Ιησού,
αυτό που με
τραβά κοντά Σου
και σ’
αγαπάω σαν τρελός;
Όχι, τίποτα από τα δυο
αν και τα
έχεις και τα δυο.
Είσαι Συ ο
τρυφερός και στοργικός Πατέρας
και είμαι
εγώ ο δικός Σου γιος.
* * *
Σφιχταγκάλιασε με, Ιησού, ζητώ
το χάδι της
καρδιάς και των ματιών σου
εγώ με πόθο
λαχταρώ.
Συγνώμη για
τα λάθη μου ζητώ.
Εσένα μόνο
στη καρδιά μου να έχω,
θέλω και ποθώ.
* * *
Ιησού μου, έξω πηχτό σκοτάδι
μα μέσα στη
καρδιά μου φως,
γιατί έχω
μόνο Εσένα,
που είσαι το
ένα και μοναδικό
ανέσπερο
χαράς και ειρήνης Φως.
* * *
Μην φύγεις ποτέ από κοντά μου,
Ιησού Νυμφίε
μου, σε θερμοπαρακαλώ.