Στη σημερινή εποχή που πολλοί την χαρακτήρισαν ως την εποχή της ταχύτητας, δεν είναι λίγες οι φορές που -με τις ασχολίες και τα καθημερινά μας προβλήματα- απελπιζόμαστε και χάνουμε το θάρρος και την εμπιστοσύνη μας στην πρόνοια του Θεού. Αυτά που συμβαίνουν, ταλαιπωρούν και μπερδεύουν την σκέψη μας με αποτέλεσμα να μην αφήνουμε χώρο για να δράσει ο Θεός ό,τι κατεργάζεται για εμάς. Σοφοί ασκητές όμως που όλη τους την ζωή την πέρασαν μέσα στη νοερά προσευχή περιθωριοποίησαν την λογική και με ζωντανή πίστη έβλεπαν καθημερινά τα θαύματα του Θεού γιατί είχαν εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του. Είχε γίνει συνεχές βίωμα τους, αυτό που άκουγαν σε κάθε Θεία Λειτουργία: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα ».
Στο Γεροντικό αναφέρεται μία συγκινητική ιστορία που δείχνει την απλότητα αλλά και την εμπιστοσύνη στο Θεό, του μοναχού που ζούσε μόνος του σε ένα κελλί στα Κατουνάκια, απομονωμένος από όλους και από όλα. Ο ονομαστός λοιπόν μοναχός Χερουβείμ φημισμένος για την ασκητική του ζωή και την εγκράτεια, με αδιάλειπτη προσευχή περνούσε την ζωή του ευχαριστώντας τον Θεό. Ένα βαρύ χειμώνα αποκλείστηκε από τα χιόνια και